Wat was het weer leuk om met mijn weefwerk op Pinkst’Art te staan! Veel aanloop, leuke gesprekken, en aardig wat mensen die geïnteresseerd waren in hoe weven werkt.
Met Pinksteren is er bijna elk jaar een kunstroute in de gemeente Zuidplas, waar ik woon. In elk van de vier dorpen stellen kunstenaars hun werk tentoon, in hun eigen huis of in een verzamelgebouw zoals de bibliotheek, de muziekschool (waar ik stond), of een cursusplek.
Ik zie het weven vooral als een ambacht, een heel oud ambacht ook nog, en dat raakt me – mensen zijn al tienduizenden jaren bezig met weven! Er zijn restjes geweven stof in musea, die al 3000 tot 4000 jaar oud zijn. En het gaat nog verder terug, zo bijzonder … Dus het verbindt mij met al die voorgaande generaties wevers op één of andere manier.
Wat mij betreft heeft iedereen wel iets creatiefs in zich – we maken continu van alles, zelfs al gaat het alleen maar over koken. Ook in ambachtelijk werk kun je je ideeën en inspiratie over kleuren en vormen heel mooi toepassen: in weefwerk, breien, haken, houtwerk, keramiek, enzovoort.
Soms komen er werkstukken uit die eigenlijk meer kunst zijn, die je aan de muur kunt hangen, of ergens neerzetten.
En hoe je het ook noemt, kunst of iets creatiefs, of gewoon iets grappigs dat je maakte door zomaar een beetje aan te klooien – dat maakt niet uit. Probeer het maar eens: iets zoeken dat je leuk vindt om mee te werken, en gewoon een beetje aanklooien. Niet met een doel, niet omdat het anders ‘niks is’, maar gewoon omdat het leuk is. Punt.
Dus als iemand vraagt: wat ben je aan het doen? Dan zeg je: ik heb geen idee! En wat is het? Dan zeg je: wat zie jij erin?
