Alweer wat jaartjes geleden besloten we om wifi te nemen voor het internet in ons huis. Mijn man haalde overal de internetkabels weg, verzamelde ook de kabels van de speakers die niet meer nodig waren, en zei: “Dit kan wel weg he?”. Ik keek ernaar, dacht even na, en zei: “Nee, daar kan ik vast nog wel iets mee …” Mijn man zuchtte eens, en gaf me het hele zwikkie. Ik stopte het in een zak, en legde het in mijn weefkamer – bij alle andere dingen waar ik “nog wel iets mee kan, denk ik”.
Maar dit spul vond ik eigenlijk zo leuk, dat ik er vrij snel ook echt mee aan de slag ging. Ik had ook nog videobanden om eens wat mee te doen. Na wat wikken en wegen, nadenken, voelen, kijken, kwam er een idee bij me op voor een weeftechniek: een wafel. Die wordt meestal gebruikt voor vaatdoekjes, handdoeken, babydekentjes. In Engeland hebben ze van oudsher wafeldekens in de ziekenhuizen.
Mijn man timmerde een houten frame voor me in elkaar, en ik ging aan de slag op de keukentafel. Wat een werk was dat zeg! Bij tussen de scheringdraden door. Maar hierbij moest ik de stugge internetkabels er stuk voor stuk doorheen trekken, meters lang! Het duurde dus wel even voor het klaar was.
Ondertussen had ik eigenlijk geen idee waarom ik hiermee bezig was. Ik wist alleen dat ik dit wilde doen, de impuls om ermee te werken was heel sterk. Tijdens het werken gingen mijn gedachten alle kanten op: hoe de kabels door elkaar heen verweven moeten worden, hoe ik de buitenkant wilde hebben, ik heb nog aardappels nodig voor vanavond, hoe zou het met m’n zusje zijn, enzovoort. Net zo’n volle bak als in mijn weefkamer, eigenlijk!
Even afstand nemen, een pauze, een kopje thee, en kijken naar het werkstuk. Waar ben ik mee bezig? Ik verwerk de kabels omdat alles draadloos wordt, ze zijn niet meer nodig. Draadloos .. wel een mooi thema voor een techniek die altijd met draden werkt! Grappig …
Draadloos: we krijgen onze informatie tegenwoordig “uit de lucht”, via wifi, Bluetooth, noem maar op. Uiteindelijk zitten er natuurlijk nog steeds kabels en servers op een plek verder weg, maar het voelt alsof alles draadloos wordt. Helemaal nu, met het opslaan in “the cloud”- een eufemisme voor servers een heel eind weg, eigenlijk!
Dit werkstuk kun je zien op Pinkst’Art – een kunstroute in de gemeente Zuidplas in het Pinksterweekend. Kom kijken op zondag 19 en maandag 20 mei van 11 – 17 uur in de Muziekschool MozArt, Schubertstraat 50, Nieuwerkerk ad IJssel. Dan zie je ook de andere werken die ik exposeer. Leuk om je daar te ontmoeten!
