Ambachtelijk werk, noemen we het: werk dat je met je handen doet, en waarbij je iets maakt.
Doing something slowly means more space for feeling – Hisako Hagiwara.
Het maakproces is al een ding op zich, nog afgezien van het product dat je maakt.
Het product is het doel waarvoor je het proces doet, maar bij het weven merk ik dat ik het proces zelf echt fijn vind.
Weven gaat in een aantal stappen. Niet zomaar eventjes in een dagje het weefgetouw weefklaar maken, nee, dat duurt wel even. Ook omdat je geconcentreerd moet werken, en dat houd je niet een hele dag achter elkaar vol. De stappen beschrijf ik hier in het kort. Op de speciale pagina’s over weven laat ik het zien hoe dat in elkaar steekt.
Het maken van de schering – voor een flinke lap ben ik gauw een hele ochtend bezig. Draden langs de stokjes leiden, tellen, afstrepen, in de gaten houden of het goed gaat … Zorgen dat ik niet gestoord word: telefoon uit, deurbel uit (of niet reageren), koppie erbij houden.
Allowing things to take their time means they can have an effect on you inwardly, which applies to preparing food or other daily tasks, or to sewing or weaving. Handwork comes from the heart, each stitch is made with love.
En dan de schering op het getouw zetten: weer goed tellen, verdelen voor de juiste breedte en verhoudingen, op de juiste manier vastzetten op de lat achterop het getouw. En dan samen opbomen (“een boom opzetten” komt hier vandaan!) – weer opletten, goed samenwerken, latjes ertussen zodat de meters schering evenwichtig op de boom komen.
En dan het moment van inrijgen: het juiste patroon gekozen, en dat patroon verwerken in hoe de honderden draden ingeregen worden op het getouw. Steeds weer tellen, bosjes maken van wat er gedaan is en die samenbinden, checken of het klopt, aftekenen waar ik ben … Een flinke lap heeft al gauw 400 draden nodig, van zo’n 3 meter lengte.
Nog een stapje: door het riet rijgen, zoals dat heet. Een deel van het getouw, dat de draden op de juiste verdeling per cm houdt, en op de juiste breedte.
Dan nog de draden aanbinden aan de lat aan de voorkant, op een gelijke spanning. Dan kan eindelijk het weven beginnen.
Met dit hele proces ben je gauw 3 dagdelen bezig …. Ik hoor je bijna denken: jeetje mina, dat is een hoop werk! En dan moet je nog beginnen met weven zelf!
Klopt. Elke stap in het proces is belangrijk om met je aandacht bij te zijn, om fouten te voorkomen.
I use the slow method because something else happens on a mental level – Birgitta Nordström.
Juist die aandacht erbij, vind ik heel fijn. Dat kan, bij werk dat langzamer gaat. Geen snelle productie, honderdduizend keer achter elkaar exact hetzelfde doen. Maar met mooie kleurige garens aandachtig bezig, om het zo goed mogelijk te verwerken. Genietend van de kleuren, het gevoel van zo’n draad door m’n vingers, hoe strak en gelijkmatig het zit als het aangebonden is.
Het weven is helemaal een feestje: iedere keer weer een paar centimeter, zien hoe de lap groeit. Hoe het patroon wordt wat ik wilde. Hoe de kleuren met elkaar werken. De onverwachte dingen die gebeuren, die verrassend mooi kunnen zijn.
Wanneer het geplande project klaar is, zijn er nog de tientallen centimeters die ik extra had gerekend om te spelen, met andere patroontjes en kleuren, misschien een of ander gek garen erin, kijken wat er gebeurt.
Experimenteren, leuk!!!
Want dat is weven ook: experimenteren, kijken wat er gebeurt. En “als ik dit kan, kan ik dan ook dat?” Steeds weer onderzoeken, vernieuwen, veranderen. Superleuk!!!
En ja, dat langzame, dat is fijn. De aandacht, het voelen en zien, soms lijkt het op meditatie, een soort zen-gevoel: helemaal opgaan in wat je aan het doen bent. Volledig in het moment, alle andere zorgen en gedachten vallen weg.
Du moment dat ik zit na te denken over iets anders, of afgeleid door een piepje op m’n telefoon, ben ik de tel kwijt, weet ik niet meer waar ik was in het patroon, dus weer terug naar de aandacht voor wat ik doe. Alsof je meditatief aan het wandelen bent.
Dat geeft rust, en brengt me in een staat van flow – de tijd verdwijnt, en ook alle gedachten aan andere dingen, piekeren over iets in het verleden of nadenken over iets in de toekomst, het wordt heel rustig in mijn hoofd. Heerlijk!